Ik moet vaak aan ze denken deze tijd. Natuurlijk ook omdat ze hun hele leven doorbrengen in sociale quarantaine. Maar veel meer vanwege aandacht als kenmerk voor hun stijl van leven.

Jaren geleden werd ik gegrepen door hun manier van ‘zijn’ en hun leiderschap in een kloosterorde. ‘Aandacht’ dat is het woord dat hun manier van leven samenvat. Aandacht voor anderen, voor God, voor zichzelf, voor de natuur. Met aandacht werken en met aandacht pauzeren. Er gaat zo’n rust van uit.

Benedictijner leiderschap spreekt mij erg aan. Dienend, met aandacht, alles op zijn tijd en met oog voor het goede.

Oefenen in aandacht. Aandacht voor die zoom-meeting, aandacht voor even koffie drinken met m’n gezin, aandacht voor het begeleiden van het schoolwerk….. Noodgedwongen heb ik nu alle tijd om te oefenen. Maar vooral omdat ik er in geloof dat echte aandacht waarde heeft.